سیصد و سیزده سرباز

الزَم بَیتِک والزَم الارض : الزَم یعنی چسبیدن چیزی به چیزی و جدا نشدن از آن در هیچ مقطعی که در قرآن استعمال شده است وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَه فِي عُنُقِهِ‏  (اسراء- 13). و نيز خداوند عالم در قرآن مجيد مى‏فرمايد كه: هر آدمى را خواه مؤمن و خواه كافر، الزام كرديم ما عمل او را در گردن او. يعنى: عمل هر بنده، لازم آن بنده است در آخرت و از او جدا نمى‏شود. مثل طوق كه لازم گردن است. قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاما(فرقان – 77)
بگو اگر پروردگار من شما را به اطاعت خویش نخوانده بود، به شما اعتنایی نمی کرد شما تکذیب کردید و کیفرتان همراهتان خواهد بود.
در واقع این معناست که حرکتی نکن و به زمین بچسب و ملازم خانه خود باش(عدم حمایت ازاشخاص، احزاب و حکومتها وحضور درجنگها وحرکتها)  و نوعا اِجلِس و الزم بیتک و... در مقابل قیام وتحرک می باشد ونه به این معنا که از کسب وکار و تلاش برای رفع مایحتاج زندگی دست برداشت درحالی که در روایات کشاورزی ودامپروری و کسب علم و... وارد شده است که این موارد در جای خود باید انجام شود بویژه کسب حلال ولی حمایت از اشخاص ومدعیان که بعضا ادعاهای عجیبی می کنند، مانند ادعای امامت و خلافت و ادعای عدالت و ادعای علم و عصمت و...
برخی ادعا دارند که روایات لزوم خانه نشینی وکناره گیری از جامعه مخالف قران است ولی در بسیاری از موارد قران بحث کناره گیری از جامعه را مهر تایید زده و سفارش به آن داشته است ومبارزه باظلم و ستم با روشهای قرآنی و الهی باید باشد که یکی از مهمترین روش های مبارزه باظلم و فساد تقیه می باشد وجهاد مومن در عصر غیبت با تقیه است.
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقًا سوره (کهف آیه 16) مرحوم صدوق در کتاب نفیس علل الشرایع از مولانا امام صادق علیه السلام نقل می کند:
المُؤمِنُ مُجاهِدٌ لِاَنَّهُ يُجاهِدُ أَعداءَ اللَّهِ تَعالى  فى دَولَةِ البَاطِلِ بِالتَّقيَّةِ وَ فى دَولَةِ الحَقِّ بِالسَّيفِ
 1- بهترین کاری که مومن در زمان غیبت امام عصر عج الله فرجه انجام می دهد
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ:
يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَيَا طُوبَى لِلثَّابِتِينَ عَلَى أَمْرِنَا فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا يَكُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ يُنَادِيَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَيَقُولَ عِبَادِي‏  وَ إِمَائِي آمَنْتُمْ بِسِرِّي وَ صَدَّقْتُمْ بِغَيْبِي فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّي فَأَنْتُمْ عِبَادِي وَ إِمَائِي حَقّاً مِنْكُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْكُمْ أَعْفُو وَ لَكُمْ أَغْفِرُ وَ بِكُمْ أَسْقِي عِبَادِيَ الْغَيْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاكُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَيْهِمْ عَذَابِي قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا أَفْضَلُ مَا يَسْتَعْمِلُهُ الْمُؤْمِنُ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ قَالَ حِفْظُ اللِّسَانِ وَ لُزُومُ‏ الْبَيْتِ‏.
امام باقر عليه السلام فرمود:                                                     
 زماني بر مردم مي آيد که امامشان از آنها غايب مي شود پس خوشا به حال کسانی که بر امر ما در آن زمان ثابت قدم باشند. همان کمترین چیزی که از ثواب برای آنها می باشد این است که خدای عزوجل به آنها نداء می دهد ومی گوید: ای بندگان زن ومرد من ایمان به سرِّ من آوردید و غیب مرا تصدیق کردید، پس بشارت باد برشما  به ثواب خوب از سوی من، پس شما به حقیقت بندگان زن و مرد من می باشید، از شما قبول می کنم و برای شما بخشش و غفران قرار می دهم و به وسیله شما باران رحمت را بر بندگانم می فرستم و از آنها بلاء را دفع می کنم و اگر شما نبودید همانا عذابم را بر آنها می فرستادم. جابر پرسيد : اي فرزند رسول خدا ! بهترين چیزی که مؤمن در آن زمان بکار مي برد وانجام می دهد چيست ؟ فرمود : حفظ زبان و خانه نشيني و ملازم خانه بودن.
 
 
كمال الدين و تمام النعمة ج‏1 ص 331
 2-زمان ومحدوده خانه نشینی و ملازمت خانه تا زمان خروج سفیانی است
عَنْ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام:‏  يَا سَدِيرُ الْزَمْ‏ بَيْتَكَ‏ وَ كُنْ حِلْساً مِنْ‏أَحْلَاسِهِ‏ وَ اسْكُنْ مَا سَكَنَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ فَإِذَا بَلَغَكَ أَنَّ السُّفْيَانِيَّ قَدْ خَرَجَ فَارْحَلْ إِلَيْنَا وَ لَوْ عَلَى رِجْلِكَ.
سَدير صيرفي مي گويد : امام صادق عليه السلام به من فرمود:                      
ای سدیر ! ملازم خانه ات باش و مانند یکی از پلاس های(فرشهای داخل خانه) خانه ات باش و تازمانی که شب و روز آرامند تو نيز آرام باش(منظور نشانه های آسمانی می تواند باشد) تا هنگامي که به تو خبرخروج سفياني رسید، پس درآن موقع به سوي ما کوچ کن و لو با پايت بود.[1]
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص 265
 
 3- همواره ملازم خانه بودن باعث دوری از خطرهاست
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام‏:
كُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ‏ وَ الْزَمُوا بُيُوتَكُمْ فَإِنَّهُ لَا يُصِيبُكُمْ أَمْرٌ تَخُصُّونَ بِهِ أَبَداً وَ لَا تَزَالُ الزَّيْدِيَّةُ لَكُمْ وِقَاءً أَبَداً.
امام صادق علیه السلام فرمود:
زبان خودرا نگه دارید وملازم خانه خودتان باشید وخانه نشین باشید چرا که این کار شما باعث می شودآن امری که مخصوص شماست(یعنی سختی ها و بلاها) هیچ گاه نصیب شما نمی شود و بدانید همواره زیدیه سِپَر بلای شما می باشند.(چون آنها اهل شمشیر وقیام وجنگ هستند.)
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏2 ص 226
 4-ملازم زمین باشید و تکانی نخورید
قال امیرالمومنین علیه السلام:
الْزَمُوا الْأَرْضَ‏ وَ اصْبِرُوا عَلَى‏ الْبَلَاءِ وَ لَا تُحَرِّكُوا بِأَيْدِيكُمْ وَ سُيُوفِكُمْ وَ هَوَى أَلْسِنَتِكُمْ وَ لَا تَسْتَعْجِلُوا بِمَا لَمْ يُعَجِّلْهُ اللَّهُ لَكُمْ فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ مَاتَ شَهِيداً أُوْقِعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ وَ قَامَتِ النِّيَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ‏ بِسَيْفِهِ فَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُدَّةً وَ أَجَلًا.
امير المؤمنين عليه السّلام «در نهج البلاغه» مي فرمايد:
ملازم زمین باشید و در جاى خود قرار گيريد، و بر بلائى كه واقع مى‏شود صبر كنيد، و با دست و شمشير و زبان خود، حركتى نكنيد، و در باره چيزى كه خداوند شتاب در آن را براى شما نخواسته است، عجله نكنيد. زيرا هر كس از شما در رختخواب خود بميرد و خدا و پيغمبر و اهل بيت صلوات الله علیهم او را شناخته باشد، شهيد مرده و ثواب او با خداست كه پاداش نيت و اعمال نيك او را بدهد، و نيت او (براى درك امام زمان عجل الله فرجه) مثل اينست كه شمشير خود را (براى آن حضرت) آماده ساخته است. زيرا هر چيز مدت و زمانى دارد.
 
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏52، ص: 145 به نقل از نهج البلاغه خطبه 190
 5- تا زمانی که اهل بیت علیهم السلام کاری نکرده اند شما هم درخانه هایتان بنشینید
عَنْ أَبِي بَكْرٍ الْحَضْرَمِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ أَبَانٌ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ ذَلِكَ حِينَ ظَهَرَتِ الرَّايَاتُ السُّودُ بِخُرَاسَانَ فَقُلْنَا مَا تَرَى فَقَالَ: اجْلِسُوا فِي بُيُوتِكُمْ فَإِذَا رَأَيْتُمُونَا قَدِ اجْتَمَعْنَا عَلَى رَجُلٍ فَانْهَدُوا إِلَيْنَا بِالسِّلَاح‏
ابو بكر حضرمی (ثقه)مى‏گويد: من و أبان بر امام صادق عليه السّلام وارد شديم و اين مقارن با زمانى بود كه پرچم هاى سياه در خراسان ظهور كرده بود، عرض كرديم: نظر شما چيست؟ آن حضرت فرمود: در خانه‏هاى خود بنشينيد، هر گاه ديديد ما دراطراف مردى جمع شدیم شما نيز با سلاح به يارى ما برخيزيد و به سوى ما بشتابيد.
 
الغيبة( للنعماني) ص: 198- بحار الأنوار (ط - بيروت)ج‏52 ص 139
 6- ساکن وآرام باشید، یعنی علیه کسی خروج نکنید
عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ:  اسْكُنُوا مَا سَكَنَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ أَيْ لَا تَخْرُجُوا عَلَى أَحَدٍ فَإِنَّ أَمْرَكُمْ لَيْسَ بِهِ خَفَاءٌ أَلَا إِنَّهَا آيَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَيْسَتْ مِنَ النَّاسِ أَلَا إِنَّهَا أَضْوَأُ مِنَ الشَّمْسِ لَا يَخْفَى عَلَى بَرٍّ وَ لَا فَاجِرٍ أَ تَعْرِفُونَ الصُّبْحَ فَإِنَّهُ كَالصُّبْحِ لَيْسَ بِهِ خَفَاءٌ.
جابر بن يزيد از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:
 تا آسمان و زمين ساكن است شما نيز ساكن و بى‏جنبش باشيد، يعنى علیه هيچ كس خروج نكنيد، كه كار شما پوشيدگى ندارد ومخفی نمی ماند، بدانيد كه آن نشانه‏اى از جانب خداى عزّ و جلّ است نه از جانب مردم، بدانيد كه آن از خورشید روشن‏تر است و بر نيكوكار و زشت كار پنهان نخواهد ماند، آيا صبح را مى‏شناسيد؟ امر شما همانند صبح است كه پنهان ماندن در آن راه ندارد.
 
الغيبة( للنعماني) ص201- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص140
 7-ملازم خانه ات باش ودرگردهمایی هاشرکت نکن وگروهی حتی برای عزت جایز نیست
عَنْ أَبِي الْجَارُودِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قُلْتُ لَهُ علیه السلام أَوْصِنِي فَقَالَ:  أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَنْ تَلْزَمَ بَيْتَكَ وَ تَقْعُدَ فِي دَهْمِكَ دَهْمَاءِهَؤُلَاءِ النَّاسِ  وَ إِيَّاكَ وَ الْخَوَارِجَ مِنَّا فَإِنَّهُمْ لَيْسُوا عَلَى شَيْ‏ءٍ وَ لَا إِلَى شَيْ‏ءٍ وَ اعْلَمْ أَنَّ لِبَنِي أُمَيَّةَ مُلْكاً لَا يَسْتَطِيعُ النَّاسُ أَنْ تَرْدَعَهُ وَ أَنَّ لِأَهْلِ الْحَقِّ دَوْلَةً إِذَا جَاءَتْ وَلَّاهَا اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ مَنْ أَدْرَكَهَا مِنْكُمْ كَانَ عِنْدَنَا فِي السَّنَامِ الْأَعْلَى وَ إِنْ قَبَضَهُ اللَّهُ قَبْلَ ذَلِكَ خَارَ لَهُ وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا تَقُومُ عِصَابَةٌ تَدْفَعُ ضَيْماً أَوْ تُعِزُّ دِيناً إِلَّا صَرَعَتْهُمُ الْمَنِيَّةُ وَ الْبَلِيَّة حَتَّى تَقُومَ عِصَابَةٌ شَهِدُوا بَدْراً مَعَ رَسُولِ اللَّهِ لَا يُوَارَى قَتِيلُهُمْ وَ لَا يُرْفَعُ صَرِيعُهُمْ وَ لَا يُدَاوَى جَرِيحُهُمْ قُلْتُ مَنْ هُمْ قَالَ الْمَلَائِكَة
ابو الجارود از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است گويد: به ایشان گفتم: به من وصیت و دستورى بدهید، پس فرمود:
تو را به پرهيزگارى سفارش مى‏كنم و نيز به اينكه ملازم خانه ات باش وخانه‏نشين باشى و در گردهمائى و جمع اين مردم شركت و فعّاليّتى نكنى، و از آنان كه از ما خاندان خروج مى‏كنند دور باش كه آنان چيزى ندارند و به چيزى هم نائل نمى‏شوند، بدان كه بني اميّه را حكومتى است كه مردم توان بازپسگیری ندارند و براى اهل حقّ دولتى است كه چون فرا رسد خداوند زمامش را به هر كس از ما خاندان بخواهد مى‏سپارد، پس هر كس از شما آن را دريافت، نزد ما در مقام بلند خواهد بود و اگر پيش از آن دولت وفات يافته باشد خداوند برايش نيكى خواسته است. بدان كه هيچ گروهى براى برطرف ساختن ستم يا عزّت بخشيدن دينى قيام نمى‏كند مگر اينكه مرگ و گرفتارى دامنگيرش مى‏شود، تا اينكه جمعيّتى به پا خيزند كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در بدر بوده‏اند كه كشتگانشان به خاك سپرده نشود و به خاك افتادگانشان از زمين برداشته نشود و زخميانشان درمان نگردد، عرض كردم: آنان چه کسانی اند؟ فرمود: فرشتگان».
 
الغيبة( للنعماني) ص 195- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 136
 8- تنها به حرکت امام عصر عج الله تعالی فرجه بنگرید و قبل از آن  پِلاس(فرشهای خانه) خانه هایتان باشید
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ:  إِذَا صَعِدَ الْعَبَّاسِيُّ أَعْوَادَ مِنْبَرِ مَرْوَانَ أُدْرِجَ مُلْكُ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ قَالَ علیه السلام قَالَ لِي أَبِي يَعْنِي الْبَاقِرَ علیه السلام: لَا بُدَّ لِنَارٍ مِنْ آذَرْبِيجَانَ لَا يَقُومُ لَهَا شَيْ‏ءٌ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَكُونُوا أَحْلَاسَ بُيُوتِكُمْ وَ أَلْبِدُوا مَا أَلْبَدْنَا فَإِذَا تَحَرَّكَ مُتَحَرِّكُنَا فَاسْعَوْا إِلَيْهِ وَ لَوْ حَبْواً وَ اللَّهِ لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ يُبَايِعُ النَّاسَ عَلَى كِتَابٍ جَدِيدٍ عَلَى الْعَرَبِ شَدِيدٌ قَالَ وَ وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ.
ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:
هنگامى كه‏ عبّاسىّ از چوبهاى (پله‏هاى چوبين) منبر مروان بالا رود، حكومت بني عبّاس ترقّى و رونق خواهد يافت و فرمود: پدرم- يعنى امام باقر عليه السّلام- به من فرمود: ناگزیر بايد آتشى از آذربايجان برافروزد كه چيزى در برابرش نتواند ايستاد، پس چون چنين شود در خانه‏هاى خود بمانيد و تا زمانى كه ما آرام هستيم شما نيز آرام باشيد  وبه زمین بچسبید و چون حركت‏كننده ما به فعّاليت پرداخت به سوى او بشتابيد اگر چه بر سر زانوان، به خدا سوگند گوئى من هم اكنون بدو مى‏نگرم كه در ميان ركن و مقام از مردم بر کتابی جديد كه بر عرب سخت گران است بيعت مى‏گيرد، فرمود: و واى بر عرب از شرّى كه به زودى فرا مى‏رسد.
 
الغيبة( للنعماني) ص 264 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 135
 9- تازمانی که همه نشانه ها به وقوع نپیوسته به زمین بچسب و نه دستی برای کسی تکان بده و نه پایی!
عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ علیه السلام:  يَا جَابِرُ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اخْتِلَافُ بَنِي الْعَبَّاس‏... فَيَلْتَقِي السُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ فَيَقْتُلُهُ السُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثُمَّ يَقْتُلُ الْأَصْهَبَ ثُمَّ لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاق‏ ...
از جابر بن یزید جعفی روایتی نقل شده که امام باقر علیه السلام فرمودند:
ای جابر! به زمین بچسب و ملازم زمین باش و نه دستی تکان بده و نه پایی را به حرکت درآور، تا اینکه علامتهایی که برایت بیان می کنم را درک کنی که اول آنها اختلاف بنی عباس است ... و علامت های مختلف را حضرت بیان کرده تا اختلاف پرچم های شام و رویارویی سفیانی با ابقع که او واتباعش را می کُشد و سپس اصهب را هم به قتل رساند وبعد از آن تصمیم قطعی سفیانی سمت عراق است ... و حضرت تمام نشانه ها را تا زمان ظهور و313 نفر بیان می کند.
 
الغيبة( للنعماني) ص282 - الإختصاص للمفید ص 255 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 237
 9- درخانه امنیت است و دشمنان همدیگر را می کشند
عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قُمْتُ مِنْ عِنْدِ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام فَاعْتَمَدْتُ عَلَى يَدِي فَبَكَيْتُ فَقَالَ مَا لَكَ فَقُلْتُ كُنْتُ أَرْجُو أَنْ أُدْرِكَ هَذَا الْأَمْرَ وَ بِيَ قُوَّةٌ فَقَالَ أَ مَا تَرْضَوْنَ أَنَّ عَدُوَّكُمْ يَقْتُلُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ أَنْتُمْ آمِنُونَ فِي بُيُوتِكُمْ إِنَّهُ لَوْ قَدْ كَانَ ذَلِكَ أُعْطِيَ الرَّجُلُ مِنْكُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ جُعِلَتْ قُلُوبُكُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ لَوْ قُذِفَ بِهَا الْجِبَالَ لَقَلَعَتْهَا وَ كُنْتُمْ قُوَّامَ الْأَرْضِ وَ خُزَّانَهَا
از عبد الملك بن اعين گويد من نزد امام باقر علیه السلام برخاستم و بدست خود تكيه زدم و گريستم امام صادق علیه السلام فرمود: تو را چه شده؟ گفتم : من اميدوار بودم كه قيام قائم و ظهور دولت حقه را دريابم و ثوابى داشته باشم؟
در پاسخ فرمود: شما راضی و خشنود نيستيد كه دشمنانتان يك ديگر را بكشند درحالی که شما در خانه های خود در امنیت هستید، همانا هر وقت اين أمر رخ دهد به هر مردى از شماها نيروى چهل مرد داده شود و دل هاى شما چون كوه آهن گردد و اگر بكوه ها افتند آنها را از بن برآرند و شماها حاكمان روى زمين و خزانه‏داران آن می باشيد.
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص294
 10- شما درخانه هایتان و با دوری از وقایع درامنیت هستید و سفیانی برای مقابله با دشمنان کافی است
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ الْبَاقِرَ علیه السلام:  يَقُولُ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اسْتَعِينُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ فِي طَاعَةِ اللَّه‏ ِ فَإِنَّ أَشَدَّ مَا يَكُونُ أَحَدُكُمْ اغْتِبَاطاً بِمَا هُوَ فِيهِ مِنَ الدِّينِ لَوْ قَدْ صَارَ فِي حَدِّ الْآخِرَةِ وَ انْقَطَعَتِ الدُّنْيَا عَنْهُ فَإِذَا صَارَ فِي ذَلِكَ الْحَدِّ عَرَفَ أَنَّهُ قَدِ اسْتَقْبَلَ النَّعِيمَ وَ الْكَرَامَةَ مِنَ اللَّهِ وَ الْبُشْرَى بِالْجَنَّةِ وَ أَمِنَ مِمَّا كَانَ يَخَافُ وَ أَيْقَنَ أَنَّ الَّذِي كَانَ عَلَيْهِ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَنْ خَالَفَ دِينَهُ عَلَى بَاطِلٍ وَ أَنَّهُ هَالِك‏ فَأَبْشِرُوا ثُمَّ أَبْشِرُوا بِالَّذِي تُرِيدُونَ أَ لَسْتُمْ تَرَوْنَ أَعْدَاءَكُمْ يَقْتَتِلُونَ فِي مَعَاصِي اللَّهِ وَ يَقْتُلُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً عَلَى الدُّنْيَا دُونَكُمْ وَ أَنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ آمِنُونَ فِي عُزْلَةٍ عَنْهُمْ وَ كَفَى بِالسُّفْيَانِيِّ نَقِمَةً لَكُمْ  مِنْ عَدُوِّكُم‏...
محمدبن مسلم می گوید از امام باقر علیه السلام شنیدم که فرمودند:
تقوای خدارا پیشه کنید و بر آنچه که هستید با ورع وپرهیزکاری و تلاش در اطاعت خداوند کمک بگیرید... پس بشارت باید وبشارت باد كه بيشترين چيزى كه بر هر يك از شما رشك مى‏برند (يا بالاترين چيزى كه هر يك از شما از حيث سرور و شادمانى دارد) از همان دينى است كه داريد، آن وقتى كه در مرز آخرت قرار گيرد، و دنيا از او دست شويد، پس هر گاه بدان حدّ برسد خواهد دانست كه با نعمت و كرامت از جانب خداوند و مژده به بهشت روبرو است و از آنچه مى‏ترسيد در امان است، و يقين خواهد كرد كه آنچه بدان اعتقاد داشته همان حقّ است و هر كس كه با دين او مخالفت ورزيده بر باطل بوده و هلاك‏شونده است پس بشارت باد شما را و باز بشارت و مژده باد شما را بدان چه مقصود شما است، مگر نمى‏بينيد دشمنان خود را كه بر سر نافرمانيهاى خدا با يك ديگر در جنگ و ستيزند، و گروهی از آنها به خاطر دنيا عدّه‏اى ديگر را مى‏كشند، که با شما کاری ندارند و شما در خانه‏هايتان با دوری ازآنها از ايشان در امنیت هستيد، و سفيانى براى شكنجه كردن دشمن شما براى شما كافى است‏...
 
الغيبة( للنعماني) ص: 301 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52ص 141
 11- غبارفتنه ها به کسی که درخانه خود بنشید و ازکسی حمایت نکند ضرری نمی رساند
عَنْ أَبِي الْمُرْهِفِ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: هَلَكَتِ الْمَحَاضِيرُ قَالَ قُلْتُ وَ مَا الْمَحَاضِيرُقَالَ الْمُسْتَعْجِلُونَ‏ وَ نَجَا الْمُقَرَّبُونَ‏  وَ ثَبَتَ الْحِصْنُ عَلَى أَوْتَادِهَا كُونُوا أَحْلَاسَ بُيُوتِكُمْ فَإِنَّ الْغَبَرَةَ عَلَى مَنْ أَثَارَهَا  وَ إِنَّهُمْ لَا يُرِيدُونَكُمْ بِجَائِحَةٍ إِلَّا أَتَاهُمُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ إِلَّا مَنْ تَعَرَّضَ لَهُم
ابوالمرهف گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود:
 محاضير (اسبان تندرو در مسابقه) هلاك شدند، گويد: عرض كردم محاضير چيست؟ فرمود: همان شتابجويان (كه خواستار شتاب و زودتر فرا رسيدن امر خدا از موعد مقرّر آن شدند) و مقرّبون (كسانى كه قائلند فرج نزديك است) نجات يافتند، و قلعه بر پى‏ها و ميخ هايش استوار ماند، ملازم و پلاس(فرشهای خانه) خانه ‏هاى خود باشيد و ( ازکسی حمایت نکنید ،فعّاليّت هاى سياسى نكنيد و بى‏طرف بمانيد) كه غبار فتنه به زيان كسى است كه آن را برانگيزد، هيچ گاه آنان براى شما گرفتارى و مصيبتى تدارك نمى‏بينند مگر اينكه خداوند مشغوليّتى براى آنان پيش مى‏آورد، مگر كسى كه خودش متعرّض آنها شود.
 
الغيبة( للنعماني ص 197- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 138
 12- تاکید بر بی حرکت ماندن تا خروج سفیانی
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ عَنِ الْفَضْلِ الْكَاتِب‏  عن الصادق علیه السلام: ... لَا تَبْرَحِ الْأَرْضَ يَا فَضْلُ حَتَّى يَخْرُجَ السُّفْيَانِيُّ فَإِذَا خَرَجَ السُّفْيَانِيُّ فَأَجِيبُوا إِلَيْنَا يَقُولُهَا ثَلَاثاً وَ هُوَ مِنَ الْمَحْتُومِ.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اى فضل از جاى خود حركت نكن و به زمین بچسب تا سفيانى خروج كند، و چون سفيانى خروج كرد بسوى ما  بیائید و پاسخ ندای ما را بدهید و سه بار اين كلام را تكرار كرد و اين جريان از نشانه‏هاى حتمى (ظهور حضرت قائم) است.
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص 274
 13- خانه های خود را عبادتگاه خود قراردهید
قال امیرالمومنین علیه السلام: ...أَلَا وَ إِنِّي ظَاعِنٌ عَنْ قَرِيبٍ وَ مُنْطَلِقٌ إِلَى الْمَغِيبِ فَارْتَقِبُوا الْفِتْنَةَ الْأُمَوِيَّةَ وَ الْمَمْلَكَةَ الْكِسْرَوِيَّةَ وَ إِمَاتَةَ مَا أَحْيَاهُ اللَّهُ وَ إِحْيَاءَ مَا أَمَاتَهُ اللَّهُ وَ اتَّخِذُوا صَوَامِعَكُمْ بُيُوتَكُمْ وَ عَضُّوا عَلَى مِثْلِ جَمْرِ الْغَضَا وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً فَذِكْرُهُ أَكْبَرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُون‏...
امیرالمومنین علیه السلام فرمود: آگاه باشید من به زودی ازمیان شما می روم و دیگر بین شما نیستم، پس منتظر فتنه امویه و حکومت ایرانی و مردن چیزهایی که خدا زنده کرده و زنده شدن چیزهایی که خدا میرانده است باشید و عبادتگاه های خود را خانه هایتان قرار دهید و دهان فرو برید و سکوت کنید مانند درخت جمر غضا(درختى است كه چوب آن از سخت‏ترين چوبهاست و آتش آن مدت زمانى ميماند و خاموش نميشود)  و بسیار ذکر خدا را بگویید و ذکر خدا بزرگتر از هر چیزی است اگر شما بدانید.
 
كفاية الأثر ص 214 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏36 ص 354
 14- در فتنه های ترسناک وکورکننده باید پلاس خانه خود شد وعجله نکرد
 قَالَ امیرالمومنین علیه السلام:  إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شُبِّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ أَسْفَرَتْ لَهَا مَوْجٌ كَمَوْجِ الْبَحْرِ وَ إِعْصَارٌ كَإِعْصَارِ الرِّيحِ تُصِيبُ بَلَداً وَ تُخْطِئُ الْآخَرَ ...أَلَا إِنَّ أَخْوَفَ الْفِتَنِ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِي فِتْنَةُ بَنِي أُمَيَّةَ إِنَّهَا فِتْنَةٌ عَمْيَاءُ صَمَّاءُ مُطْبِقَةٌ مُظْلِمَةٌ عَمَّتْ فِتْنَتُهَا وَ خَصَّتْ بَلِيَّتُهَا أَصَابَ الْبَلَاءُ مَنْ أَبْصَرَ فِيهَا وَ أَخْطَأَ الْبَلَاءُ مَنْ عَمِيَ عَنْهَا أَهْلُ بَاطِلِهَا ظَاهِرُونَ عَلَى أَهْلِ حَقِّهَا يَمْلَئُونَ الْأَرْضَ بِدَعاً وَ ظُلْماً وَ جَوْراً ...كُونُوا أَحْلَاسَ الْبُيُوتِ وَ لَا تَكُونُوا عُجُلًا بُذُراً (بَطَراً) كُونُوا مِنْ أَهْلِ الْحَقِّ تُعْرَفُوا بِهِ وَ تَتَعَارَفُوا عَلَيْه‏...
امیرالمومنین علیه السلام فرمود:
 فتنه‏ها هر گاه رو كنند به شبهه مى‏اندازند و هر گاه پشت كنند پرده از شبهات بر مى‏دارند. فتنه‏ها موجى همچون موج دريا دارند و طوفانى همچون طوفان باد، به شهرى برخورد مى‏كنند و شهر ديگرى را از ياد مى‏برند...بدانيد كه ترسناكترين فتنه‏ها بعد از من فتنه بنى اميّه است كه فتنه‏اى كور و كر و خفقان آور و ظلمانى است. فتنه آن عمومى ولى گرفتارى آن خصوصى است. هر كس بصيرت داشته باشد بلا به او اصابت مى‏كند و هر كس كوردل و غافل از آن باشد بلا از او مى‏گذرد. اهل باطلش بر اهل حق غالبند. زمين را از بدعتها و ظلم و جور پر مى‏كنند... پلاس یا همان فرشهای زیرپای خانه هایتان باشید و عجله کننده ی قهرمان بازی کننده و ریاست طلبانه طغیانگر نباشید ، از اهل حق باشید و بر اساس حق یکدیگر را بشناسید...
 
كتاب سليم بن قيس الهلالي ج‏2 ص 714-بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏41 ص 349 – نهج البلاغة خطبه93(قسمتی از آن)15- تا زمان بیعت بین رکن ومقام از تمامی پرچمها باید برحذر بود
عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ، قَالَ: قَالَ لِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِما السَّلَامُ:  يَا جَابِرُ! إِنَّ لِبَنِي الْعَبَّاسِ رَايَةً وَ لِغَيْرِهِمْ رَايَاتٍ، فَإِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ- ثَلَاثاً- حَتَّى تَرَى رَجُلًا مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ يُبَايَعُ لَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ، مَعَهُ سِلَاحُ رَسُولِ اللَّهِ وَ مِغْفَرُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ دِرْعُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.
جابر جعفی می گوید امام باقر علیه السلام به من فرمودند:
ای جابر! همانا برای بنی عباس پرچمی می باشد و برای غیر بنی عباس هم پرچمهایی می باشد که بر حذر باش ، برحذر باش ، برحذر باش (که حضرت سه مرتبه تکرار کردند ) تا اینکه مردی را از فرزندان حسین علیه السلام می بینی که بین رکن ومقام با او بیعت می شود درحالی که همراه او سلاح و زره و شمشیر رسول خدا صلوات الله علیه اوآله همراه او می باشد.
 
الأصول الستة عشر (ط - دار الحديث) ص 248 - إثبات الهداة ج‏5 ص 218 - مستدرك الوسائل ج‏11 ص 38
 16- تا زمان تحقق کامل نشانه های ظهور باید به زمین چسبید وحرکتی نکرد
عَنْ جَابِرٍ قَالَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ علیهما السلام :  ضَعْ خَدَّكَ عَلَى الْأَرْضِ وَ لَا تُحَرِّكْ رِجْلَيْكَ حَتَّى‏ يَنْزِلُ الرُّومُ الرُّمَيْلَةَ  وَ التُّرْكُ الْجَزِيرَةَ  وَ يُنَادِيَ مُنَادٍ مِنْ دِمَشْق‏
جابر از امام باقر علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمود: صورتت را بر زمین بچسبان و پاهایت را تکان نده( کنایه از عدم حرکت وحمایت از کسی) تا اینکه روم وارد رمیله (شهری در فلسطین) شود و ترک وارد جزیره شود وندا دهنده ای از دمشق ندا دهد.( که تحقق کامل نشانه ها را حضرت بیان می کند که این ندا به توجه به برخی روایات می تواند ندای بعد از ظهر شیطان باشد که بعد از ندای صبح جبرائیل شیطان ندا می دهد مهدی سفیانی است که انتقام خون عثمان را می گیرد).
 
الأصول الستة عشر (ط - دار الحديث) ص 249- مستدرك الوسائل ج‏11 ص 38
 17- ملازم پلاسهای خانه های خود باشید تا ظهور یگانه منجی عالم بشریت
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام :
قَالَ لَمَّا دَخَلَ سَلْمَانُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ الْكُوفَةَ وَ نَظَرَ إِلَيْهَا ذَكَرَ مَا يَكُونُ مِنْ بَلَائِهَا حَتَّى ذَكَرَ مُلْكَ بَنِي أُمَيَّةَ وَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ثُمَّ قَالَ فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ فَالْزَمُوا أَحْلَاسَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى يَظْهَرَ الطَّاهِرُ بْنُ الطَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ ذُو الْغَيْبَةِ الشَّرِيدُ الطَّرِيدُ.
ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل می کند:
حضرت فرمود: هنگامی که سلمان رضی الله عنه وارد کوفه شدند و به آن نگاه کردند و امتحانات وبلاهایی را که در آن می شود را یاد آوردند تا اینکه یاد حکومت بنی امیه و کسانی که بعد از آنها هستند را در ذهن آوردند سپس فرمود: پس هنگامی که این اتفاقها افتاد ملازم پلاس و فرش خانه خود باشید تا اینکه شخص طاهر که فرزند طاهر ومطهر ، همان کسی که دو غیبتی که تنها شونده ورها شونده دارد.(امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف)
 
الغيبة (للطوسي) ص 163
 18-  تا زمان فرورفتن لشکر سفیانی(خسف الجیش) نباید حرکتی داشت و از کسی حمایت نکرد
عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ قَالَ‏  قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام إِنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بُكَيْرٍ يَرْوِي حَدِيثاً وَ يَتَأَوَّلُهُ وَ أَنَا أُحِبُّ أَنْ أَعْرِضَهُ عَلَيْكَ فَقَالَ مَا ذَاكَ الْحَدِيثُ قُلْتُ قَالَ ابْنُ بُكَيْرٍ حَدَّثَنِي عُبَيْدُ بْنُ زُرَارَةَ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السّلام أَيَّامَ خَرَجَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ‏ بْنِ الْحَسَنِ إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ قَدْ خَرَجَ وَ أَجَابَهُ النَّاسُ فَمَا تَقُولُ فِي الْخُرُوجِ مَعَهُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السّلام اسْكُنْ مَا سَكَنَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ بُكَيْرٍ فَإِذَا كَانَ الْأَمْرُ هَكَذَا فَلَمْ يَكُنْ خُرُوجٌ مَا سَكَنَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ فَمَا مِنْ قَائِمٍ وَ مَا مِنْ خُرُوجٍ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ صَدَقَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السّلام وَ لَيْسَ الْأَمْرُ عَلَى مَا تَأَوَّلَهُ ابْنُ بُكَيْرٍ إِنَّمَا قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السّلام اسْكُنْ مَا سَكَنَتِ السَّمَاءُ مِنَ النِّدَاءِ وَ الْأَرْضُ مِنَ الْخَسْفِ بِالْجَيْشِ.
حسين بن خالد گفت: به امام رضا عليه السّلام عرض كردم: عبد اللَّه بن بكير حديثى را روايت نکرده و و تاویلی برای آن گفت و من مي خواهم آن را به شما عرضه دارم. حضرت فرمود: حديث چيست؟ عرض كردم: عبد اللَّه بن بكير مي گفت: عبيد بن زراره براى من نقل كرد: در ايامى كه محمد بن عبد اللَّه (محض) پسر امام حسن مجتبى (معروف بمحمد نفس زكيه، عليه بنى عباس) قيام كرده بود، روزى خدمت حضرت صادق عليه السّلام بودم كه يكى از شيعيان بخدمت حضرت رسيد عرض كرد:
قربانت شوم محمد بن عبد اللَّه قيام كرده و مردم هم دعوت او را براى قيام پذيرفته‏اند.
در باره همكارى با وى چه مي فرمائيد؟ فرمود: تا زمانی كه آسمان و زمين آرام است‏ تو نيز آرام باش!» عبد اللَّه بن بكير مي گفت: در اين صورت مادام كه آسمان و زمين آرام است قيامى بوقوع نمى‏پيوندد و بنا بر اين نه قيامى است و نه قائمى! حضرت رضا عليه السّلام فرمود: جدم حضرت صادق عليه السّلام راست فرمود: و اين طور كه عبد اللَّه بن بكير تأويل كرده است نيست. منظور جدم اين است كه تا وقتى آسمان از شنيدن صدا ( ندای آسمانی به اسم حضرت) و زمين از فرو بردن لشكر (سفيانى) آرام است، تو نيز آرام گير.
 
الأمالي (للطوسي)ص412 مجلس14- وسائل الشيعة ج‏15 ص: 56 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص: 189
 19- تا زمانی که همه نشانه ها تحقق نیافته و ظهور نشده است به زمین چسبیده و دست نگه دارید
عَنْ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ أَنَّهُ قَالَ:  إِنَّ دَوْلَةَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ لَهَا أَمَارَاتٌ‏  فَإِذَا رَأَيْتُمْ فَالْزَمُوا الْأَرْضَ وَ كُفُّوا حَتَّى تَجِي‏ءَ أَمَارَاتُهَا ... فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَمِيرَكُمْ فُلَانٌ وَ ذَلِكَ هُوَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا.
 عماربن یاسر می گوید(که معمولا از رسول خدا صلوات الله علیه وآله نقل می کند):
همانا  دولت اهل بیت پیامبرتان در آخرالزمان واقع می شود که برای آن نشانه هایی می باشد، پس هنگامی که این نشانه ها را می بینید به زمین بچسبید و حرکت وقیامی نداشته باشید ودست نگه دارید تا نشانه ها بیاید که نشانه ها را بیان می کند تا اینکه  ندا دهنده ای از آسمان ندا می دهد ای مردم همنا امیر شما فلانی که او مهدی می باشد، همان کسی که زمین را پُر از عدل و داد می کند همانطور که مملو از ظلم و ستم شده است.
 
الغيبة (للطوسي) ص463 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 208
 20- هرگاه اهل بیت علیهم السلام حرکت کردند ما هم باید حرکت کنیم
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام فِي قَوْلِهِ اصْبِرُوا يَعْنِي بِذَلِكَ عَنِ الْمَعَاصِي وَ صابِرُوا يَعْنِي التَّقِيَّةَ وَ رابِطُوا يَعْنِي عَلَى الْأَئِمَّةِ ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرِي مَا مَعْنَى الْبُدُوا مَا لَبَدْنَا فَإِذَا تَحَرَّكْنَا فَتَحَرَّكُوا...
امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه 200 سوره آل عمران می فرمایند: اصبروا یعنی صبر کنید بر گناهان (گناه نکنید) و صابروا یعنی تقیه کنید و رابطوا یعنی با ائمه ارتباط داشته و از آنها جدا نشوید (تنها ولایت آنها را داشته باشید) سپس حضرت به راوی می فرماید: آیا معنای البدوا ما لبدنا را می دانی؟ معنایش این است که پس هنگامی که ما حرکت کردیم شما نیز حرکت کنید ...( اشاره به قیام امام عصر عج الله تعالی فرجه که وقتی ایشان حرکتشان را آغاز می کنند ما نیز به کمک ایشان بشتابیم).
 
تفسير العياشي  ج‏1 ص 213 - البرهان في تفسير القرآن  ج‏1 ص 733 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏24 ص 218 21- از هر پرچمی قبل از دیدن مردی از فرزندان حسین علیه السلام بین رکن ومقام باید برحذر بود
عَنْ جَابِرٍ قَالَ: قَالَ لِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام يَا جَابِرُ إِنَّ لِبَنِي الْعَبَّاسِ رَايَةً وَ لِغَيْرِهِمْ رَايَاتٍ فَإِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ ثَلَاثاً حَتَّى تَرَى رَجُلًا مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ علیه السلام يُبَايَعُ لَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ مَعَهُ سِلَاحُ رَسُولِ اللَّهِ وَ مِغْفَرُ رَسُولِ اللَّهِ وَ دِرْعُ رَسُولِ اللَّهِ وَ سَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ صلوات الله علیه وآله ‏
جابر می گوید امام باقر علیه السلام به من فرمودند: ای جابر برای بنی عباس پرچمی می باشد و برای غیر بنی عباس هم پرچمهایی می باشد، پس برحذر باش ، برحذر باش ، برحذر باش تا اینکه مردی را از فرزندان حسین علیه السلام ببینی که بین رکن ومقام با او بیعت می شود درحالی که همراه او سلاح وکلاهخود و زره و شمشیر رسول خدا صلوات الله علیه وآله می باشد.
 
الأصول الستة عشر (ط - دار الحديث) ص 248 - إثبات الهداة ج‏5 ص 218 - مستدرك الوسائل ج‏11 ص 38
 22-هر پر چمی قبل از قیام حضرت بلند شود صاحبش طاغوت است
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ علیه السلام فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مَنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.
هر پر چمی قبل از قیام حضرت بلند شود پس صاحبش طاغوت است ، عبادت می شود کسی که غیر خدای عزوجل است.[2]
 
الكافي ج8 ص 295- وسائل الشيعة، ج‏15 ص 53
 23- حتی اگر یکی از اهل بیت علیهم السلام قبل از علامتهای حتمی خروج کردهمراهی اش نکنیم.
عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ خَمْسُ عَلَامَاتٍ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ الصَّيْحَةُ  وَ السُّفْيَانِيُّ وَ الْخَسْفُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ وَ الْيَمَانِيُّ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنْ خَرَجَ أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِكَ قَبْلَ هَذِهِ الْعَلَامَاتِ أَ نَخْرُجُ مَعَهُ قَالَ لا...
عمر بن حنظله می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمودند: پنج علامت قبل از قیام قائم عج الله تعالی فرجه می باشد که صیحه و سفیانی و فرورفتن لشکر در زمین و نفس زکیه و یمانی می باشد . گفتم: فدایتان شوم اگر یکی از اهل بیت شما قبل از این علامتها خروج کرد آیا اورا همراهی کنیم ؟ حضرت فرمودند: خیر.
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص 311- وسائل الشيعة  ج‏15 ص 52
 24- تنها معصوم چشم فتنه ها را کور می کند و تا زمان ظهور باید از مقابله با فتنها و حرکت دست برداشت والا گرفتاری نصیب شیعه می شود
 
 قال امیرالمومنین علیه السلام فی خطبة:
أَيُّهَا النَّاسُ أَمَّا بَعْدُ أَنَا فَقَأْتُ عَيْنَ الْفِتْنَةِ وَ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ لِيَجْتَرِئَ عَلَيْهَا غَيْرِي‏ ... فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ حَدِّثْنَا عَنِ الْفِتَنِ فَقَالَ علیه السلام إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شُبِّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ أَسْفَرَت... ْ ثُمَّ ذَكَرَ الْفِتَنَ بَعْدَهُ إِلَى أَنْ قَالَ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَا نَصْنَعُ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ؟ قَالَ انْظُرُوا أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنِ اسْتَصْرَخُوكُمْ فَانْصُرُوهُمْ تُؤْجَرُوا وَ لَا تَسْتَبِقُوهُمْ فَتَصْرَعَكُمُ الْبَلِيَّةُ فَقَامَ رَجُلٌ آخَرُ فَقَالَ: ثُمَّ مَا يَكُونُ بَعْدَ هَذَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ قَالَ: «ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُفَرِّجُ الْفِتَنَ بِرَجُلٍ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ كَتَفْرِيجِ الْأَدِيمِ  بِأَبِي ابْنُ خِيَرَةِ الْإِمَاءِ  يَسُومُهُمْ خَسْفاً وَ يَسْقِيهِمْ بِكَأْسٍ مُصَبَّرَةٍ  فَلَا يُعْطِيهِمْ إِلَّا السَّيْف‏
من چشم فتنه را کور کردم و جز من کسی جرئت بر آن را نداشت...مردی به پا خاست و گفت: ای امیر مؤمنان ما را از فتنه ها باخبر ساز. حضرت فرمود: هرگاه فتنه ها روی آورد با حق مشتبه می شود و هنگامی که پشت کند (و برطرف شود ماهیت آن بر همگان) روشن می گردد...(آن گاه بخشی از فتنه های پس از خود را یادآور شد تا اینکه) شخصی برخاست و عرض کرد: ای امیر مؤمنان! در آن زمان ما چه کنیم؟ (وظیفه ما چیست؟)
فرمود: به اهل بیت پیامبرتان نگاه کنید، اگر سکوت و توقّف کردند شما هم سکوت و توقّف کنید، و اگر از شما یاری خواستند به یاری آنان بشتابید تا پاداش برید، ولی از آنان پیشی مگیرید که گرفتاری شما را فرا می گیرد.
شخص دیگری برخاست و عرض کرد: ای امیر مؤمنان! پس از این چه می شود؟
فرمود: آن گاه خداوند فتنه ها را همچون جدا شدن پوست از گوشت، به وسیله مردی از ما اهل بیت از شما جدا می کند. پدرم فدای فرزندِ برگزیده کنیزان باد که دشمنان را خوار می سازد و جام پر (از بلا و مصیبت) به آنان می نوشاند جز با شمشیر با آنها برخورد نمی کند...
 
الغارات (ط - القديمة) ج‏1 ص 9 -وسائل الشيعة  ج‏15 ص 56 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏33 ص 368
 25-ما یک جان بیشتر نداریم که تجربه کسب کنیم
عَنِ الْعِيصِ بْنِ الْقَاسِمِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ: اتَّقُوا اللَّهَ وَ انْظُرُوا لِأَنْفُسِكُمْ فَإِنَّ أَحَقَّ مَنْ نَظَرَ لَهَا أَنْتُمْ لَوْ كَانَ لِأَحَدِكُمْ نَفْسَانِ فَقَدَّمَ إِحْدَاهُمَا وَ جَرَّبَ بِهَا اسْتَقْبَلَ التَّوْبَةَ بِالْأُخْرَى كَانَ وَ لَكِنَّهَا نَفْسٌ وَاحِدَةٌ إِذَا ذَهَبَتْ فَقَدْ وَ اللَّهِ ذَهَبَتِ التَّوْبَةُ إِنْ أَتَاكُمْ مِنَّا آتٍ لِيَدْعُوَكُمْ إِلَى الرِّضَا مِنَّا فَنَحْنُ نُشْهِدُكُمْ أَنَّا لَا نَرْضَى إِنَّهُ لَا يُطِيعُنَا الْيَوْمَ وَ هُوَ وَحْدَهُ وَ كَيْفَ يُطِيعُنَا إِذَا ارْتَفَعَتِ الرَّايَاتُ وَ الْأَعْلَامُ.
عيص بن قاسم گفت: از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام شنیدم كه مى‏فرمودند:
تقوای الهی داشته باشید و نظاره گر خود باشید زیرا شایسته ترین کسی که باید به آن نظر شود خود شمائید(به دیگران کاری نداشته باشید) اگر یکی از شما دو جان داشته باشد ویکی را تقدیم کند و با ان تجربه کسب کند و با دیگری توبه کند می بتوانید به دیگران نگان کنید ولی شما یک جان بیشتر ندارید که اگر از دست برود به خدا قسم توبه نیز رفته است وفرصت توبه ندارید و اگر یک شخصی از ما نزد شما آمد وشما را به رضای از ما دعوت کرد ما شما را شاهد می گیریم که ما راضی نیستیم چرا که او الان که تنها است ما را اطاعت نمی کند چه رسد به زمانی که پرچم ها وبیرق ها بلند شود(حامی پیدا کند)
 
علل الشرائع، ج‏2ص 578 - وسائل الشيعة  ج‏15 ص 53 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏97 ص 22
 26- هربیعتی قبل از ظهور حتی بیعت با امام حسین علیه السلام برفرض محال(که تحقق نمی شودچون هر زمانی یک امام ناطق وقائم دارد نه دو امام)  بیعت کفر و نفاق است
 
...قَالَ الْمُفَضَّلُ يَا مَوْلَايَ يَا سَيِّدِي فَاثْنَانِ وَ سَبْعُونَ رَجُلًا الَّذِينَ قُتِلُوا مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام يَظْهَرُونَ مَعَهُمْ قَالَ يَظْهَرُ مِنْهُمْ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیهما السلام فِي اثْنَيْ عَشَرَ أَلْفاً مُؤْمِنِينَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ علیه السلام وَ عَلَيْهِ عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ قَالَ الْمُفَضَّلُ يَا سَيِّدِي فَبِغَيْرِ سُنَّةِ الْقَائِمِ علیه السلام بَايَعُوا لَهُ قَبْلَ ظُهُورِهِ وَ قَبْلَ قِيَامِهِ فَقَالَ علیه السلام يَا مُفَضَّلُ كُلُّ بَيْعَةٍ قَبْلَ ظُهُورِ الْقَائِمِ علیه السلام فَبَيْعَتُهُ كُفْرٌ وَ نِفَاقٌ وَ خَدِيعَةٌ لَعَنَ اللَّهُ الْمُبَايِعَ لَهَا وَ الْمُبَايَعَ لَه‏...
مفضل به امام صادق علیه السلام عرض کرد: ای آقای من! پس آن هفتاد و دو نفر که شهید رکاب امام حسین علیه السلام شدند با ایشان ظهور می کنند؟ حضرت فرمود: همراه امام حسین علیه السلام دوازده هزار نفر از شیعیان علی علیه السلام ظهور می کنند درحالی که بر سر مبارک حضرت عمامه سیاه می باشد. مفضل گفت: ای آقای من! به غیر سنت قائم علیه السلام با ایشان قبل از ظهور امام زمان علیه السلام و قبل از قیامش بیعت می کنند؟ حضرت فرمودند: ای مفضل هر بیعتی قبل از ظهور قائم علیه السلام بیعت کفر و نفاق و نیرنگ می باشد که لعنت خدا بر بیعت کننده و بیعت شونده...( حضرت حتی علت عدم برگشت امام حسین علیه السلام را اینگونه بیان می کنند که هر بیعتی قبل از ظهور گمراهی است) [3]
 
مختصر البصائر ص442 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏53 ص8
 27-  هیچ صنف و گروهی قبل از ظهور نمی تواند عدالت را نمایش دهد و همه به نوعی جور می کنند وجائر می باشند
عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: مَا يَكُونُ هَذَا الْأَمْرُ حَتَّى لَا يَبْقَى صِنْفٌ مِنَ النَّاسِ إِلَّا وَ قَدْ وُلُّوا عَلَى النَّاسِ حَتَّى لَا يَقُولَ قَائِلٌ إِنَّا لَوْ وُلِّينَا لَعَدَلْنَا ثُمَّ يَقُومُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ وَ الْعَدْل‏
هشام بن سالم از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند: این امر یعنی ظهور حضرت محقق نمی شود مگر اینکه هیچ صنفی از مردم نماند مگر اینکه بر مردم ولایت وحکومت کنند تا اینکه کسی نگوید اگر ما هم حکومت می کردیم و ولایت داشتیم عدالت را پیاده می کردیم سپس حضرت است که با حق و عدالت قیام می کند.[4]
 
الغيبة( للنعماني) ص274 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 244
 28-  هیچ کس نباید قبل از ظهور حضرت حرکتی کند و حتی از فرزندان اهل بیت علیه السلام هم باید دوری کرد
عن عبد اللّه بن عبد العزيز، قال: قال لي عَلي بنِ أَبي طالِب وَ خَطَبَ بِالكوفَةِ، فَقالَ: «يا أَيُّهَا النّاس الزَمُوا الأَرضَ مِن بَعدي، وَ إيّاكُم‏ وَ الشُّذَّاذَ مِنْ آلِ مُحَمَّد ، فَإِنَّه يَخرُجُ  ّشُذَّاذَ مِنْ آلِ مُحَمَّد، فَلا يَرَونَ ما يُحِبُّون، لِعِصيانِهِم أَمري، وَ نَبَذَهُم عَهدي، و تَخرُجُ رايَةٌ مِن وُلدِ الحُسَينِ تَظهَرُ بِالكوفَةِ بِدِعايَةِ الاُمَيَّةِ ، وَ يَشمُلُ النّاسُ البلاءَ، وَ يُبتَلي اللّهُ خَيرَ الخَلقِ حَتى يُمَيِّزَ الخَبيثَ مِنَ الطَيِّبِ، وَ يَتبَرَّأَ النّاس بَعضُهُم مِن بَعضٍ، وَ يَطولُ ذلِكَ حَتّى يُفَرِّجَ اللّهُ عَنهُم بِرَجُلٍ مِن آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَن خَرَجَ مِن وُلدي فَعَمِلَ بِغَيرِ عَمَلي وَ سارَ بِغَيرِ سيرَتي فَأنا مِنهُ بَري‏ءٌ، وَ كُلُّ مَن خَرَجَ مِن وُلدي قَبلَ المَهدي فَإنَّما هُوَ جَزورٌ، وَ إيِّاكُم وَ الدَّجّالين مِن وُلدِ فاطِمَة، فَإِنَّ مِن وُلدِ فاطِمَة دَجّالَين، وَ يَخرُجُ دَجّالٌ مِن دَجلَةِ البَصرَةِ، وَ لَيسَ مِنّي، وَ هُوَ مُقَدَّمَةُ الدَّجّالين كُلُّهُم.
عبد اللَّه بن عبد العزيز مي گويد: على بن ابى طالب علیه السلام به من فرمود و در كوفه هم فرمود: ای مردم بعد از من آرام باشيد وبه زمین بچسبید وحرکتی نکنید و از يك عده قليلى از آل محمّد صلوات الله علیه وآله بر حذر باشيد، زيرا كه يك عده قليلى از آل محمّد صلوات الله علیه وآله خروج مي كنند ولى به علت مخالفت با امر من و پشت پا زدن به عهد من به مقصود خود نخواهد رسيد و بعضى از فرزندان حسين براى كمك  ودعوت اميّه وآمادگی آنها ظهور مي كنند و بلاء، مردم را فرا خواهد گرفت و خدا بهترين خلق را مبتلا خواهد كرد تا اينكه افراد خوب از افراد بد جدا شوند، مردم از يك ديگر بيزارى مي جويند، اين بلاء طولانى خواهد شد تا اينكه خدا بوسيله مردى از آل محمّد صلوات الله علیه وآله براى آنها فرجى حاصل شود.
كسى كه از فرزندان من خروج كند و عمل و رفتارش غير از عمل و رفتار من باشد من از او بيزارى خواهم بود و هر كسى از فرزندان من قبل از ظهور مهدى علیه السلام خروج نمايد مدت کوتاهی خواهد بود واز بین می رود و همیشگی نبوده  وبی ارزش است. از دجّال های از فرزندان فاطمه علیها السلام بر حذر باشيد، زيرا كه از اولاد فاطمه علیها السلام دجّال ها بوجود مى‏آيد و دجّالى هم از دجله بصره خروج مي كند كه از من نيست و او مقدمه همه دجّالها است.[5]
 
ملاحم و الفتن سید بن طاووس ص249
 29- هر پرچمی قبل از ظهور که از معصومین نباشد وخارج شود پرچم دجالیه است
 
قال امیرالمومنین علیه السلام : ...نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرَّحْمَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ، وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ، فَمَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ علیه السلام مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ ، وَ مَثَلِ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ مَنْ دَخَلَهُ غُفِرَ لَهُ، فَأَيُّمَا رَايَةٍ خَرَجَتْ لَيْسَتْ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَهِيَ الدَّجَّالِيَّةُ، إِنَّ اللَّهَ اخْتَارَ لِدِينِهِ أَقْوَاماً انْتَجَبَهُمْ لِلْقِيَامِ عَلَيْهِ وَ النَّصْرِ لَهُ، طَهَّرَهُمْ بِكَلِمَةِ الْإِسْلَامِ، وَ أَوْحَى إِلَيْهِمْ مُفْتَرَضَ الْقُرْآن‏...
امیرالمونین علیه علیه السلام فرمود:
ما اهل بيت شجره نبوت، و معدن رحمت، و محل آمد و شد ملائكه، و جايگاه رسالت هستيم، و مَثل اهل بيت من در اين امت مثل كشتى نوح است كه هر كس بر آن سوار شد نجات يافت و هر كس از آن تخلف نمود هلاك گرديد، و مثل باب حطّه در بنى اسرائيل است كه هر كس داخل آن شد آمرزيده شد.
پس هر پرچمى خارج شده و حرکتی انجام دهد و قیام کند (کنایه از حرکت انقلابی وجنگ وتشکیل حزب وقیام) كه از اهل بيت من صلوات الله علیهم نباشد دجّالیه است.
به درستى كه خداوند براى دين خود گروهى را برگزيده است كه، آنان را براى قيام به دين خود و يارى كردن آن اختيار نموده است(یعنی اهل بیت صلوات الله علیهم برای قیام انتخاب شده اند) وپیروز برای آنهاست وآنها را با نام اسلام پاک گردانیده و واجبات قرآن را بر آنها وحی کرده است...
بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏30 ص40- كشف المحجّة لثمرة المهجة به نقل از کتاب رسائل کلینی ص189
 30-هر قیامی قبل از ظهور باعث زیاد شدن سختی های ما وشیعیان ما می شود حتی اگر برای دفع ظلم و گرفتن حق باشد
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ : مَا خَرَجَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَى قِيَامِ قَائِمِنَا أَحَدٌ لِيَدْفَعَ ظُلْماً أَوْ يَنْعَشَ حَقّاً إلَّا اصْطَلَمَتْهُ الْبَلِيَّةُ، وَ كَانَ قِيَامُهُ زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا
کسى از ما اهل بیت براى دفع ظلمى یا گرفتن حقى قبل از قیام قائم ما، قیام نکرده و نمى‌کند، مگر به مصیبت و بلیّه وگرفتاری دچار مى‌شود و قیامش سبب زیاد شدن کراهت و رنج ما و شیعیان ما مى‌شود.
 
مقدمه صحیفه سجادیه ص 12 که اعتبار خود صحیفه را دارد- مدينة المعاجز  سید هاشم بحرانی ج‏6 ص142
 31- حتی زمانی که گروهی بخواهند حکومت را به امام معصوم بدهند امام حکومت را تنها برای امام عصر عج الله فرجه می داند
عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ: ذَهَبْتُ بِكِتَابِ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ نُعَيْمٍ وَ سَدِيرٍ وَ كُتُبِ غَيْرِ وَاحِدٍ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام حِينَ‏ ظَهَرَتِ‏ الْمُسَوِّدَةُ قَبْلَ أَنْ يَظْهَرَ وُلْدُ الْعَبَّاسِ بِأَنَّا قَدْ قَدَّرْنَا أَنْ يَئُولَ هَذَا الْأَمْرُ إِلَيْكَ فَمَا تَرَى قَالَ فَضَرَبَ بِالْكُتُبِ الْأَرْضَ ثُمَّ قَالَ أُفٍّ أُفٍّ مَا أَنَا لِهَؤُلَاءِ بِإِمَامٍ أَ مَا يَعْلَمُونَ أَنَّهُ إِنَّمَا يَقْتُلُ السُّفْيَانِيَّ.
مُعَلّی بن خُنَیس می گوید: در زمانی که سیاه جامگان (یعنی طرفداران ابومسلم خراسانی) ظاهر شده بودند پیش از اینکه بنی عبّاس ظاهر شوند، من نامه عبدالسّلام بن نعیم  و سدیر و نامه های افراد دیگری را به خدمت امام صادق علیه السلام بردم، (به این مضمون که:) ما پیش بینی می کنیم که امر خلافت به شما واگذار شود، شما چه نظری دارید؟
امام علیه السلام نامه ها را به زمین زد و فرمود: اوه، اوه، من امام اینها نیستم، آیا نمی دانند که (برای حکومت عدل ما ) باید سفیانی کشته شود؟[6]
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص 331
 32- حتی دعوت به حق هم تا زمان ظهور مذمت شده است
عَنْ أَبِي الْجَارُودِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام السلام يَقُولُ‏ لَيْسَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ أَحَدٌ يَدْفَعُ ضَيْماً وَ لَا يَدْعُو إِلَى حَقٍّ إِلَّا صَرَعَتْهُ الْبَلِيَّةُ حَتَّى تَقُومَ عِصَابَةٌ شَهِدَتْ بَدْراً لَا يُوَارَى قَتِيلُهَا وَ لَا يُدَاوَى جَرِيحُهَا قُلْتُ مَنْ عَنَى أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام بِذَلِكَ قَالَ الْمَلَائِكَةَ
هيچ يك از ما اهل بيت نيست كه ظلم و ناروايى را دفع و مردم را به حق دعوت كند، مگر اين كه گرفتارى، او را به زانو در مى آورد ، تا اين كه گروهى كه در جنگ بدر حضور يافتند، قيام كنند؛ گروهى كه كشتگانشان به خاك سپرده نمى شوند و زخمى هاى آنها مداوا نمى گردند. راوى مى گويد: مقصود امام باقر عليه السلام از اين گروه، فرشتگان بود .
 
الغيبة( للنعماني) ص 195 - مستدرك الوسائل ج‏11 ص 36 33-  حتی تا می توانی شناخته نشو و از خانه ات بیرون نرو ، چه رسد به اینکه پرچمی بلند کنی و ادعایی داشته باشی!
عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: قَالَ إِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ لَا تُعْرَفُوا فَافْعَلُوا وَ مَا عَلَيْكَ إِنْ لَمْ يُثْنِ النَّاسُ عَلَيْكَ وَ مَا عَلَيْكَ أَنْ تَكُونَ مَذْمُوماً عِنْدَ النَّاسِ إِذَا كُنْتَ مَحْمُوداً عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى... ثُمَّ قَالَ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَا تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ فَافْعَلْ فَإِنَّ عَلَيْكَ فِي خُرُوجِكَ أَنْ لَا تَغْتَابَ وَ لَا تَكْذِبَ وَ لَا تَحْسُدَ وَ لَا تُرَائِيَ وَ لَا تَتَصَنَّعَ وَ لَا تُدَاهِنَ ثُمَّ قَالَ نِعْمَ صَوْمَعَةُ الْمُسْلِمِ بَيْتُهُ يَكُفُّ فِيهِ بَصَرَهُ وَ لِسَانَهُ وَ نَفْسَهُ وَ فَرْجَه‏...
امام صادق علیه السلام فرمودند: حفص بن غياث از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه حضرت فرمود: اگر مي توانيد كارى كنيد كه شناخته نشويد و معروف نگرديد، اگر مردم مدح و ثناى تو را نگويند چه خواهد شد!؟ و اگر مورد مذمت مردم باشى در صورتى كه در پيشگاه خداى تبارك و تعالى ستوده و روسفيد باشى چه مشکلی دارد؟
سپس فرمود: اگر توانستى كه از خانه‏ات بيرون نروى چنان كن زيرا در بيرون رفتنت از خانه اين مسئوليت را دارى كه نبايد غيبت كنى و نه دروغ بگوئى و نه حسادت کنی، و نه خودنمائى كنى و نه ظاهر سازى (يا ظاهر آرائى) كنى و نه دوروئى و چاپلوسى كنى. سپس فرمود: آرى! دير و عبادتگاه مسلمان خانه اوست، چشم و زبان و گوش و جان و عورت خود را در خانه (از گناه) نگه مى‏دارد...
 
الكافي (ط - الإسلامية) ج‏8 ص 128
 34- خوشا به حال کسی که در فتنه ها ملازم خانه اش باشد ونان خود را بخورد وکاری به کسی نداشته باشد
قال امیرالمومنین علیه السلام: ...إِيَّاكُمْ وَ التَّلَوُّنَ فِي دِينِ اللَّهِ فَإِنَّ جَمَاعَةً فِيمَا تَكْرَهُونَ مِنَ الْحَقِّ خَيْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فِيمَا تُحِبُّونَ مِنَ الْبَاطِلِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَيْراً مِمَّنْ مَضَى وَ لَا مِمَّنْ بَقِيَ‏  يَا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ وَ طُوبَى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ وَ أَكَلَ قُوتَهُ وَ اشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ فَكَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِي شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَة .
از تغیر رنگ و رنگ به رنگ شدن در دين خدا بپرهيزيد، زيرا اتّفاق در آنچه كه از حق ميل نداريد از تفرقه در آنچه از باطل دوست داريد بهتر است، و خدای سبحان به هيچ يك از گذشتگان و فعلى‏ها بر اثر تفرقه خيرى عطا نكرده است. ای مردم خوشا به حال کسی که ملازم خانه خود باشد و خوراک و نان ناچیز خود بخورد و در خطاهایش گریه کند و  خود را به خویش مشغول کرده و در سختى بياندازد و مردم از وى در راحتی باشند.
 
نهج البلاغة خطبه 176- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏66 ص 381
 35- بهترین مردم قبل از ظهور در زمان فتنه ها ، کسانی اند که در خانه هایشان بوده وکاری به کار دیگران نداشته باشند
قال اَميرُالمؤمِنين عَلَیهِ السَّلامُ: لَقَد خالَطَ الشَّيطانُ اَبدانَهُم... وَ وَلَجَ في دِمائِهِم وَ يُوَسوِسُ لَهم بِالأفکِ حَتّي تَرکِبُ الفِتَنُ الأَمصارَ، وَ يَقُولُ المؤمِنُ وَ المِسکينُ المُحِّبُ لَنا: اَنّي مِنَ المُستَضعَفينَ.. وَ خَيرُالنّاسِ يَؤمَئِذٍ مَن يَلزَمُ نَفسَهُ وَ يَختَفي في بَيتِه عَن مُخالِطَةِ النّاسِ
حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام فرمود: محققا شيطان به بدنهاي آنها مخلوط شده... و در خونهايشان رسوخ کرده و آنها را به دروغ و گناه وسوسه مي کند تا آنجا که بدکاري فراگير همه ي شهرها شود و مؤمن مسکين دوستدار ما گويد: من از مستضعفانم و در آنروز بهترين مردم کسي است که مراقب خويشتن باشد و در خانه ي خود از آميختن با مردم پنهان گردد...[7]يوم الخلاص ص  437  - الزام الناصب ص127
 36- جنگ ونبرد تا زمان ظهور حضرت حرام است واجازه داده نشده چون پیروزی ویاری الهی تنها به امام عصر است لاغیر.
عَنْ إِدْرِيسَ مَوْلًى لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِي تَفْسِيرِ هَذِهِ الْآيَةِ أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ مَعَ الْحَسَنِ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاة  فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ مَعَ الْحُسَيْنِ قالُوا رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ إِلَى خُرُوجِ الْقَائِمِ علیه السلام فَإِنَّ مَعَهُ النَّصْرَ وَ الظَّفَرَ
ادریس بنده آزاد شده عبدالله بن جعفر از امام صادق علیه السلام  در تفسیر آیه 77 سوره نساءنقل می کند: تفسیر این آیه : آیا ندیدی کسانی را که به آنها گفته شد(از جنگ ونبرد) دست بکشید یعنی همراه امام حسن علیه السلام واقامه نماز کرده وزکات بدهید پس هنگامی که نبرد و جنگ بر آنها واجب گشت یعنی همراه امام حسین علیه السلام گفتند: پروردگارا برای چه نبرد وجنگ را برای ما واجب کردی ؟ چرا ما را تا زمان نزدیک  مهلت نمی دهی یعنی تا زمان خروج قائم علیه السلام که همراه او یاری و پیروزی می باشد.[8]
 
تفسير العياشي  ج‏1 ص 258 سورة النساء(4): آية 77- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏44 ص 217
 37- حرکت وقیام ونهضت باید با نگاه به معصوم باشد اگر حرکت کردندما نیز حرکت کنیم
قال امیر المؤمنین صلوات الله علیه: انْظُرُوا أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ وَ اتَّبِعُوا أَثَرَهُمْ فَلَنْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ هُدًى وَ لَنْ يُعِيدُوكُمْ فِي رَدًى فَإِنْ لَبَدُوا فَالْبُدُوا وَ إِنْ نَهَضُوا فَانْهَضُوا وَ لَا تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لَا تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِكُوا.
امیر المؤمنین صلوات الله علیه فرمود:
به اهل بيت پيامبرتان بنگريد، از آن سو كه گام بر مى دارند برويد، قدم جاى قدمشان بگذاريد، آنها شما را هرگز از راه هدايت بيرون نمى برند، و به پستى و هلاكت باز نمى گردانند. اگر سكوت كردند سكوت كنيد، و اگر قيام  ونهضت كردند قيام كنيد، از آنها پيشى نگيريد كه گمراه مى شويد، و از آنان عقب نمانيد كه نابود مى گرديد.
 
نهج البلاغة،الخطبة 97- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏34 ص82
 38- غیر از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام کسی صلاحیت ولایت وحکومت را ندارد
قال امیر المؤمنین صلوات الله علیه: أَيْنَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً وَبَغْياً عَلَيْنَا أَنْ رَفَعَنَا اللَّهُ وَوَضَعَهُمْ وَأَعْطَانَا وَحَرَمَهُمْ وَأَدْخَلَنَا وَأَخْرَجَهُمْ بِنَا يُسْتَعْطَى الْهُدَى وَيُسْتَجْلَى الْعَمَى إِنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ قُرَيْشٍ غُرِسُوا فِي هَذَا الْبَطْنِ مِنْ هَاشِمٍ لَا تَصْلُحُ عَلَى سِوَاهُمْ وَلَا تَصْلُحُ الْوُلَاةُ مِنْ غَيْرِهِم .
امیر المؤمنین صلوات الله علیه فرمود:
كجایند كسانى كه پنداشتند راسخون در علم اند غیر از ما ؟ كه اين ادّعا را بر اساس دروغ و ستمكارى بر ضدّ ما روا داشتند، خدا ما اهل بيت پيامبر (صلوات الله علیهم) را بالا آورد و آنان را پست و خوار كرد، به ما عطا فرمود و آنها را محروم ساخت، ما را در حريم نعمت هاى خويش داخل و آنان را خارج كرد، كه راه هدايت را با راهنمايى ما مى پويند، و روشنى دل هاى كور را از ما مى جويند. همانا امامان (دوازده گانه) همه از قريش بوده كه درخت آن را در خاندان بنى هاشم كاشته اند، مقام ولايت و حکومت در خور ديگران نيست، و ديگر مدعيّان زمامدارى، صلاحیت آن را ندارند.
 
نهج البلاغة،الخطبة 144- بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏29 ص 613
 39- مجاهد کسی است که با تقیه جهاد می کند نه اینکه تقیه را حرام کند
قال الصادق علیه السلام: المُؤمِنُ مُجاهِدٌ لِاَنَّهُ يُجاهِدُ أَعداءَ اللَّهِ تَعالى  فى دَولَةِ البَاطِلِ بِالتَّقيَّةِ وَ فى دَولَةِ الحَقِّ بِالسَّيفِ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: مومن مجاهد ورزمنده است چرا که با دشمنان خدا در دولت باطل با تقیه جهاد می کند ودر دولت حق با شمشیر.[9]
علل الشرائع  ج‏2 ص 467 - وسائل الشيعة  ج‏16 ص 209 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏64 ص 172
 40- هر کس قبل از قیام حضرت نهضتی به پا کند بازیچه دست بچه ها می شود
عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ علیه السلام قَالَ: مَثَلُ خُرُوجِ الْقَائِمِ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ كَخُرُوجِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَثَلُ مَنْ خَرَجَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ مَثَلُ فَرْخٍ‏ طَارَ فَوَقَعَ مِنْ وَكْرِهِ‏ فَتَلَاعَبَتْ بِهِ الصِّبْيَانُ
حضرت باقرعلیه السلام فرمود: مثل کسي که خروج کند از ما اهلبي پيش از قيام قائم علیه السلام مثل جوجه‌ی پرنده است که در روزنه و پنجره افتد، پس بازیچه دست بچه ها شده و با او بازي کنند.
 
الغيبة( للنعماني) ص 199 - بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏52 ص 140
 
?هرگونه تکثیر ونشر این مجموعه روایی برای دفع شبهات
مدعیان دروغین ثواب و اجرجزیلی دارد و ان شاء الله مورد
 قبول امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف شود.
***اللهم عجل لولیک الفرج***
دریافت فایل pdf
[1] - شبیه این روایات فراوان می باشد که تا زمان سفیانی نباید حرکتی کنیم مانند
عَنْ يُونُسَ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‏ إِذَا خَرَجَ السُّفْيَانِيُّ يَبْعَثُ جَيْشاً إِلَيْنَا وَ جَيْشاً إِلَيْكُمْ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَأْتُونَا عَلَى كُلِّ صَعْبٍ وَ ذَلُولٍ.
يونس بن أبى يعفور گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‏فرمود: هنگامى كه سفيانى خروج كند سپاهى به طرف ما و سپاهى به طرف شما گسيل مى‏دارد، چون چنان شد شما نزد ما بيائيد با هروسيله و مركب ناهموار و سخت يا هموار و آرام.  الغيبة( للنعماني) 306
[2] - ملاصالح مازندرانی در شرح خود بر این روایت شریفه می نویسد:
 کلّ راية ترفع قبل قیام القائم علیه السّلام "و إن كان رافعها يدعوا إلى الحق" فصاحبها طاغوت...
یعنی: هر پرچمی که پیش از قیام حضرت قائم علیه السّلام برافراشته شود صاحب آن طاغوت است،"اگرچه به سوی حق دعوت کند".
 شرح اصول کافی، ملاصالح مازندرانی: جلد 12، صفحه 412
[3] - مرحوم مجلسی ره در توضیح این فراز حدیث می نویسد:
قوله فبغير سنة القائم لعل المعنى أن الحسين علیه السلام كيف يظهر قبل القائم علیه السلام بغير سنته فأجاب علیه السلام بأن ظهوره بعد القائم إذ كل بيعة قبله ضلالة
و اينكه مفضل پرسيد: «آيا حسين علیه السلام بر خلاف سنت قائم علیه السلام عمل مي كند» شايد معنى آن اين باشد كه (با تعجب ميپرسد) چطور مى‏شود حسين بر خلاف سنت قائم، پيش از ظهور او رجعت مى‏كند؟ حضرت جواب داد كه حرکت امام حسين بعد از قيام قائم است. زيرا پيش از قيام قائم هر بدعتى ضلالت بزرگ و گمراهى است.
[4] - مترجم جلد 13 بحار الانوار مرحوم علی دوانی درباره این حدیث می نویسد:
اين موضوع در دنياى ما بسيار جالب است، زيرا سران احزاب و زعماى هر قوم پيوسته برنامه ميدهند و ميگويند چنانچه ما زمامدار شديم، در رفاه حال مردم و اجراى قانون و بسط عدالت چنين و چنان خواهيم كرد، ولى هنگامى كه بحكومت مردم بر مردم ميرسند، اگر از سلف خود بدتر نباشند بهتر نخواهند بود!
[5] - در انتهای این حدیث سید بن طاووس می گوید:
 أقول: هذا حديث صريح بنهي مولانا علي عليه السلام ولده أن يخرج أحد منهم قبل المهدي عليه السلام.
 من می گویم: این حدیث صراحت در نهی از سوی مولانا امیرالمومنین علیه السلام برای فرزندانش دارد که هیچ یک از آنها قبل از حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف قیام نکنند.
[6] - مرحوم مجلسی در شرح این روایت بیان می کند :
أي إما يعلمون أن القائم يقتل السفياني الخارج قبله كما يظهر من كثير من الأخبار أنه عليه السلام يقتله، أو أ ما يعلمون أن من علامات ظهور دولة أهل البيت قتل السفياني قبل ذلك، و السفياني لم يخرج، و لم يقتل بعد فكيف يصح لنا الخروج و الجهاد.
یعنی حضرت قائم عج الله فرجه سفیانی را که قبل از ایشان خروج کرده می کشند ، همچنانکه از بسیاری از روایات بر می آید حضرت او را می کشد، یا اینکه مگر نمی دانید از علامات دولت اهل بیت علیهم السلام کشته شدن سفیانی می باشد در حالی که سفیانی خروج نکرد و کشته نشده پس چگونه خروج و جهاد برای ما صحیح باشد.
[7] - واگر نیازی شد که از منزل بیرون برویم باید به فرمایش ائمه اینگونه باشیم :
امام صادق علیه السلام: خَالِطُوا النَّاسَ بِالْبَرَّانِیَّهِ وَ خَالِفُوهُمْ بِالْجَوَّانِیَّهِ
و فرمود: با مردم بظاهر در آمیزید و رفت وآمد کنید و از دل مخالف باشید
بحار الأنوار ج‏۷۲ ص۴۲۲
[8] - به این مضمون روایت نیز در ذیل تفاسیر روایی این آیه آمده است ، مانند :
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: وَ اللَّهِ الَّذِي صَنَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام كَانَ خَيْراً لِهَذِهِ الْأُمَّةِ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ وَ اللَّهِ لَفِيهِ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ- أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ إِنَّمَا هِيَ طَاعَةُ الْإِمَامِ فَطَلَبُوا الْقِتَالَ- فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ مَعَ الْحُسَيْنِ- قالُوا رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ وَ قَوْلُهُ- رَبَّنا أَخِّرْنا إِلى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَ نَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَرَادُوا تَأْخِيرَ ذَلِكَ إِلَى الْقَائِمِ علیه السلام
 
[9] - روایات بسیاری درباره تقیه وجود دارد که تا زمان خروخ امام عصر عج تقیه را واجب می داند وحتی تقیه شدید تر می شود مثلا:
قَالَ الصادق علیه السلام:‏ الرِّيَاءُ مَعَ‏ الْمُنَافِقِ‏ فِي‏ دَارِهِ‏ عِبَادَةٌ وَ مَعَ الْمُؤْمِنِ شِرْكٌ وَ التَّقِيَّةُ وَاجِبَةٌ لَا يَجُوزُ تَرْكُهَا إِلَى أَنْ يَخْرُجَ الْقَائِمُ فَمَنْ تَرَكَهَا فَقَدْ دَخَلَ فِي نَهْيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَهْيِ رَسُولِ اللَّهِ وَ الْأَئِمَّةِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ.
امام صادق علیه السلام فرمود: ریا وخودنمایی همراه منافق در خانه اش عباد است و همراه مومن شرک و تقیه واجب است و تا زمان خروج قائم ترکش جایز نیست وهرکس ترک کند وارد نهی رسول خدا وامامان معصوم صلوات الله علیهم شده است.
قَالَ علیه السلام: مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يَتَكَلَّمْ فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ إِلَّا بِالتَّقِيَّةِ
هر کس ایمان به خدا و روز قیامت دارددر دولت باطل تکلم نمی کند مگر با تقیه( یا درمورد دولت باطل سخنی نمی گوید مگر با تقیه)
بحار الأنوار (ط - بيروت) ج‏72 ص421  و412
 عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: كُلَّمَا تَقَارَبَ هَذَا الْأَمْرُ كَانَ أَشَدَّ لِلتَّقِيَّةِ.
محمد بن مسلم از امام صادق علیه السلام نقل می کند: هر چه به ظهور این امر نزدیک تر می شویم تقیه شدید تر می شود.(الکافی ج2 ص220)